آخرین بار تو هاید پارک لندن حسابی گریه کردم؛ بعد از مدت ها بود که گریه می کردم در حال حاضرهنوز هم جا دارم واسه اشک ریختن ..عجیبه ! وجودم اروم ارومه ..تنها یه حس اشنا که هزار ساله باهامه .. داره دیوونه ام می کنه
۱ نظر:
ناشناس
گفت...
منم همیشه دنبال بهونه هستم برای گریه کردن، تنهایی، حالی که تو گریه و خالی شدن هست تو کوبیده خوردن هم نیست خخخ
۱ نظر:
منم همیشه دنبال بهونه هستم برای گریه کردن، تنهایی، حالی که تو گریه و خالی شدن هست تو کوبیده خوردن هم نیست خخخ
ارسال یک نظر