رای سرگردان من

میرم رای می دم تا چهار سال  دیگه عذاب وجدان نداشته باشم. رای می دم ولی ایندفعه با سری پیش خیلی فرق می کنه. با شک و تردید دارم انتخاب می کنم و فقط مسوولیت قسمت خودم رو قبول می کنم. خیلی واقع بین تر از گذشته ام و بی خودی احساساتی و هیجان زده نیستم. می دونم که قرار نیست از فردایش چیز زیادی تغییر کند. یادمون باشه که فضای انتخابات، فضای تبلیغات غلوآمیز هست و کمتر از نصفش هم عملی نخواهدشد. این رو حافظه خودم و حافظه تاریخی سیاست زده ، یاد آوری می کنه پس واقع‌گرا باشیم تا بعداً سرخورده نشیم! بدونیم برای چی داریم رای می‌دهیم و بعدش هم چقدر باید توقع داشته‌باشیم و اصلاً توقع چه چیزهایی را داشته‌باشیم.

من فکر میکنم

که پشت همه ی تاریکی ها

شفافیت شیری رنگ حیات است...

این را

از حفره ی ماه

و روزنه ی ستارگان دریافته ام.

شمس لنگرودی.....