وقتی صجبت از سختی های غربت  هست همه از موقع هایی صحبت می کنند که حالشون خوب نیست، دلشون گرفته و افسرده هستند . آه می کشند که کاش یک دوست داشتند تا باهاش درد دل کنند و بعدش حالشون بهتر بشه. یه موقعیت های  دیگه ای هم هست که متفاوت هست ولی باز به همون آه کشیدن منجر می شه. اونم موقع هایی است که شادی. یه اتفاق خوب برات افتاده و داری از خوشی  بال در میاری ولی کسی را نداری  که با هم دیگه  خوشحال باشیم.... همین خوشی تو دلت باد می کنه و قلمبه می شه از بس تو خودت می مونه. انگار نه انگار که تا چند ساعت پیش خوش خوشانت بوده و باز هم دلت میگیره....

زنها وقتی کم میارن،وقتی میرن توی لاک  خودشون شروع میکنند به کوتاه کردن موهاشون، ناخوناشون.....
ولی مردا موهاشون رو بلند میکنن،ریش میذارن.....
چه تضاد جالبی