پسرک ایرانی- فرانسوی یا فرانسوی-ایرانی

چند روز پیش رفتم برای دیدن پسر دوستم که حدود پونزده ماهش هست. در دوره اعتراضات به دنیا آمده رفتم همپای بقیه ایرانی ها تظاهرات رفته، اعتراض مدنی اش رو اعلام کرده و در عین حال غذای ایرانی به معده کوچولوش نمی سازه . من این وروجک دو فرهنگی رو خیلی دوست دارم.حالا که داره شروع می کنه به صحبت کردن دو زبانه هست، یک چیزایی رو فرانسه میگه و یک چیزایی رو فارسی،داره قدم های اولش رو برمی داره،از پله می تونه بالا بره و لی پایین آمدن سخته براش.برای منه بچه ندیده هیجان انگیزه

پسرک همیشه مثل یک حجم غیر منتظره ای از نور که ناگهان از درون تاریکی فواره بزند غافلگیرم می کنه.اوایل جرات نداشتم به این توده گرد که دو تا چشم به درشتی گردو داره دست بزنم.حتی می ترسیدم زیاد نگاهش کنم و از پاکی اش چیزی کم شود... ویا خوب بغلش کنم

به صورت پسرک که نگاه می کردم ؛ تمام تصاویر خشنونت باری که در تمام عمرم دیده ام از جلوی چشمم می گذرند و با خودم فکر می کنم همه ما یک روز به همین لطافت به همین پاکی بوده ایم...گریه ام می گیرد.خودم را جمع و جور می کنم و به خودم تشر می زنم : حالا که چی؟دنبال چی هستی؟همیشه آینده بهتر از گذشته هست