من سفر رو دوست دارم و به سرزمین های دور و نزدیک، غریبه و آشنا زیاد سفر می کنم،کاری باشه یا تفریحی فرقی نمی کنه ،مهم اینه که تجربه می کنم و احساس می کنم که اگه هوشیار
باشم می تونم که نواها، زمزمه ها،رازهایی که به من رو مشتاق می کنند برای بیشتر سفر کردن
بنوسیم
هر سفری حرکتی ست به درون. تمرینی ست برای نزدیک تر شدن به بخش پنهان وقایع.عبور از شکل ظاهری اتفاقات و آماده شدن برای در آغوش کشیدن حقایق بزرگی که می تونند از دل تاریکی بیرون می آیند و اگر پذیرایشان باشیم چنان ما رواحاطه میک نند که مثل ابیات شعری ناتمام می شویم که آرامش و آگاهی ما را می سرایند...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر