بین تعلیق وتعلق همش یک حرف فرق داره ।به همین سادگی ، تعلق نهایت آرامش هست و اطمینان و امنیت।با یک "ی" ناقابل سر میخوری به قعر تعلیق که آخر ناآرامی هست و آشفتگی و بی مکانی।گاه یک جمله کوتاه کافی هست که رها بشی میان جزیره سرگردانی ،بی آن که پایت روی زمین باشه و گم شدنت رو سرانجامی ।
متعلق که باشی ، همیشه جایی هست که حتی بعد از هزارطوفان بتونی رد پایت رو جستجو کنی ،نشانی ات رو پیدا کنی و...
معلق که هستی هر طوفانی با خودش می بردت به سر انجام ، سرانجام سرتاپا اسرار امیز....
شاید تمرین زندگی میان تعلیق وتعلق همه زندگی باشه، شاید