طاقت

دلم میخواد برم یک جای خلوت،خیلی خلوت و بی انتها .مثل بیابون ،مثل کوه بعد اونقدر بلند بلند داد بزنم که تمومش به پیچه تو کوه و دشت و بیابون ،اونوقت برگردم بین مردم و هر چی گفتن،هرکاری که کردن تحمل کنم و لبخند بی اعتنایی بزنم .فکر میکنم توی اینجور شرایطی هر بلایی سرم بیاد صدایی از من در نخواهد آمد