عشق مي‌تواند شکاف بين معرفت اخلاقي و عمل اخلاقي را پر کند؛

به تعبير ديگر کسي که عاشق باشد، بين فکر و عمل او هيچ فاصله‌اي وجود ندارد و دقيقا آن‌گونه زندگي مي‌کند که مي‌انديشد؛