دوستی‌های این‌جا مدلشون فرق داره. توی لابراتوری که کار می کنم،چه محقق ها و چه دانشجوها با هم مثل خانواده هستند و اگه کاری از دستتشون بربیاد برای هم انجام می دهندولی هیچ‌کس دلبسته‌ی اون یکی نمی‌شه. میشه که هر کسی از فردا دیگه نیاد ؛ حالا این نیومدن می تونه به هزار دلیل باشه . تا هستی
عزیزی و وقتی میری باید یکی دیگه جای تو رو بگیره عین تو که جای یکی دیگه رو
پر کردی. همه‌ی آدم‌های این‌جا به شکل ترسناکی عادت دارن به خداحافظی.با خنده هاشون میتونی بخندی ولی وقتی تنها هستی ، تنهاییٍ!
این‌جا که باشی زندگی بی‌رحم تر یا مهربون تره .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر