آفتاب...آفتاب

عجب وضعی شده ، تا جایی که یادم میاد از آفتاب فرار کردم ودوست نداشتم که برنزه بشم . اصلا سایه نشین بودم . هوا آفتابی که هست مثل آدم چابلوس ها توصورت  دوست و آشنا و همکار نگاه  می کنم پا به پاشون ابراز احساسات آفتابی می کنم.

امروز هم یکی از همون روزها بود، آفتابی فراگیر وبی امان

سایه کمیاب ، عشق های بی پایان  و ملت  همیشه در صحنه ُ پاریس ،که  یا تو کافه هستند یا هر جای دیگه به غیر از کافه .....و نارسیس ایی که روزهای شنبه ، یکشنبه میره کتابخونه البته اگر مسافرت نباشه ....

اگر حالش خوب باشه

اگر خرید لازم نباشه

اگر مهمون دار نباشه

و اگر همه بدتر سایه سنگین عذاب وجدان  رو احساس کنه و یادش بیاد که تزی هم در حال نوشتن داره....

هر هفته یک کتابخونه جدید توی پاریس تجربه می کنم، امروز به مرکز فرهنگی دنیای عرب افتخار حضور دادیم!