دیروز یک کنفرانسی در مورد تهران بود تو مدرسه معماری la villette ، یگ گروه از ایران اومده بودند که در مورد کلان شهر تهران صحبت کنند. میزگرد آخرش یک جورهایی هیجان انگیز بود.من اصولا معتقدم که هیچ لزومی نداره که بحثهایی که مربوط به خودمون هست و فرانسویی هایی که شناخت کلی از ایران دارند نمی تونند هیچ تصویری ازش داشته باشند مطرح بشه. وسط این کشمکش و دعوا های نیمه علمی –نیمه هیجانی صحبتهای آقای بهشتی جالب بود که گفت اتفاقا هر دو شبیه هم دیگه هشت چرا که وقتی آمها مریض می شنود شبیه هم میشوند.پاریس هم حالش خوب نیست مثل تهران؛ پاریس یک کیفیت هست ، پاریس به فرم ارتباطاتش زنده است نه به سیستم حمل ونقل و فاضلاب. تهران در اثر یک جوشش از درون در حال بهبودی هست چراکه مردم خواهان خضور در عرصه های عمومی هستند .
این داستان با مهمونی باعث شد.من یک روز کاملا تهرانی-ایرانی داشته باشم ، البته در فضایی فرانسوی
۱ نظر:
بنژوق عرض میشود خانم دکتر
چند وقتی بود وبلاگهای محبوبم رو نخونده بودم، ازجمله وبلاگ شمارو. الان هرچی پست از قبل مونده بود رو خوندم و حسابی ی ی ی لذتش رو بردم :) دست مریزاد به این قلم شیوا و نگاه دقیق به همه چیز.فقط از بس نظر گذاشتن تو این بلاگ اسپات سخته آدم حوصلش نمیکشه واسه هر پست نظر بذاره !! کاش به سایت دیگه ای اسباب کشی میکردی :)
ارسال یک نظر